Jesteśmy franciszkankami
Każde zgromadzenie zakonne żyje według jakiejś określonej duchowości czyli przyjmuje jedną z kilku zatwierdzonych przez Kościół reguł zakonnych. Wspomożycielki przyjęły Regułę św. Franciszka z Asyżu.
Duch św. Franciszka mimo upływu wielu wieków jest nadal żywy i aktualny nie dlatego, że święty rozmawiał z ptakami i kochał zwierzęta, ale że w centrum swojego życia postawił miłość do Chrystusa Ukrzyżowanego i Jego Świętej Ewangelii.
Z tytułu przynależności do rodziny franciszkańskiej staramy się jak najpełniej żyć duchem Ojca Franciszka. Dlatego w naszym życiu również na pierwszym miejscu stawiamy miłość do Chrystusa Odkupiciela. Wpatrzone w Jego przykład naśladujemy Jego miłość do Ojca i do ludzi, a zwłaszcza do dusz oczekujących pomocy. Natomiast Ewangelię Świętą przyjmujemy za fundamentalną normę postępowania. Staramy się nią żyć, według niej kształtować swoje umysły i serca, do niej dostosowywać naszą zakonną rzeczywistość.
Centrum naszej codzienności stanowi Eucharystia, jako realna obecność naszego Pana. Ona jest źródłem wszelkiej łaski i miłosierdzia zarówno dla żywych, jak i zmarłych, dla całego świata przez wszystkie wieki. Dlatego włączamy w nią wszystkie nasze modlitwy, prace i ofiary zakonnego życia, prosząc, aby dzięki Najświętszej Ofierze Chrystusa stały się darem dla dusz czyśćcowych.
Ojciec Założyciel tak pisał o naszej duchowości:
„Duch sióstr tego Zgromadzenia, jako […] córek św. Franciszka jest duchem żywej wiary i świętego zapału, gorącej miłości, świętej żarliwości i poświecenia, najwyższego ubóstwa, najgłębszej pokory, szczerej pogardy świata i prawdziwej pokuty. Słowem, duch Wspomożycielek zawiera w sobie cały kwiat Ewangelii świętej, czyli jest zebraniem tego wszystkiego, co tylko jest w niej wzniosłego, uroczego i doskonałego” (Pierwsze Ustawy Zgromadzenia).
