Wanda Maria Olędzka (1861-1915)
Wanda Olędzka urodziła się 1861 r. w Merano (miasto we Włoszech) jako córka Władysława i Amelii z domu Bącewicz. Jej życie już od samego dzieciństwa było naznaczone krzyżem. W niedługim czasie po urodzeniu straciła matkę. Pierwsze lata życia spędziła w pensjonacie we Wrocławiu.
W sierpniu 1867 r. została przyjęta do pensjonatu prowadzonego przez Siostry Wizytki w Krakowie, gdzie przebywała co najmniej 11 lat. Otrzymała tam odpowiednie wykształcenie i gruntowne wychowanie religijne. Gdy miała 17 lat zmarł jej ojciec, a w 1888 roku odeszły do Pana dwie kolejne osoby z rodziny, z którymi była bardzo związana: stryj ks. Julian Olędzki i ciotka Maria Olędzka – Elzenberg.
Wspólnota krakowskich Wizytek szerzyła kult Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz nabożeństwo za dusze czyśćcowe. Być może już wtedy zrodziło się w Wandzie pragnienie niesienia pomocy zmarłym cierpiącym w czyśćcu, które zapewne zostało wzmocnione przez doświadczenie śmierci bliskich. Swoje powołanie chciała zrealizować wstępując do Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych we Francji. W celu pełniejszego rozeznania woli Bożej zwróciła się o radę do znanego wówczas spowiednika Ojca Honorata Koźmińskiego.
Ojciec zaproponował jej pozostanie w kraju i współtworzenie podobnego zgromadzenia na ziemiach polskich. W ten sposób 10 listopada 1889 r., w Zakroczymiu, powstało bezhabitowe Zgromadzenie Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych, którego głównym zadaniem było niesienie pomocy zmarłym.
Pierwsze jego członkinie, z Wandą na czele, oddały się posłudze chorym i ubogim, a związany z tym trud, połączony z modlitwą, ofiarowały za zmarłych cierpiących w czyśćcu. Posługując chorym w czasie epidemii tyfusu w Zakroczymiu Matka Wanda sama zaraziła się nim. Skutki przebytej choroby uniemożliwiły dalsze kierowanie młodą wspólnotą zakonną. Została zabrana przez rodzinę. Ostatnie lata życia spędziła w Lublinie. Tam zmarła 23 stycznia 1915 r. i została pochowana na cmentarzu przy ul. Lipowej.
Publikacja: Wanda Maria Olędzka.pdf
